รายงาน: Gianluca Di Caro
ในคืนวันเสาร์, ที่ห้องเครื่องที่มหาวิทยาลัยลินคอล์น, แฟน ๆ ในพื้นที่หันมาสนับสนุนนาธานเดคาสโตรหนุ่มในพื้นที่ในการป้องกันสหภาพมวยโลก (WBU) ตำแหน่งแชมป์โลกรุ่นซูเปอร์มิดเดิลเวตที่เขาจัดขึ้นตั้งแต่เดือนเมษายนและพยายามเพิ่มมูลนิธิมวยโลก (WBF) สวมมงกุฎให้กับคอลเลกชันของเขากับเฟอร์นันโดคาสตาเนดาที่เปลี่ยนสายจากเม็กซิโก.
เดิมที Decastro เกิดจากการเผชิญหน้ากับ Jose Varela ชาวนิการากัว, อย่างไรก็ตามในวันพุธ Varela, ที่อยู่ในสเปนในเวลานั้น, ถูกปฏิเสธไม่ให้ออกวีซ่าโดยเจ้าหน้าที่สเปนเมื่อเขามาถึงสนามบินบาร์เซโลนาเพื่อบินไปสหราชอาณาจักร, จึงไม่สามารถเดินทางไปลินคอล์นได้.
การต่อสู้นั้นค่อนข้างยุ่งเหยิง, เนื่องจากการถือครองอย่างต่อเนื่องของ Castaneda, หลังจาก Decastro ลงจอดร่างที่โหดเหี้ยมที่ถูกยิงในช่วงแรกซึ่งเห็นได้ชัดว่าส่งผลกระทบต่อชาวเม็กซิกัน, ทุกครั้งที่ Decastro ก้าวไปข้างหน้าและปล่อยให้เขาจับเพื่อป้องกันการลงโทษต่อร่างกาย.
รอบที่สองและสามมีลักษณะคล้ายกันแม้ว่าจะยุติธรรม แต่ก็มีการชกมวยมากกว่าเล็กน้อย, มากกว่ามวยปล้ำ, การกระทำ. Decastro ใช้ร่างกายของศัตรูทุกครั้งที่มีโอกาส, ซึ่งไม่บ่อยนักเนื่องจากกลยุทธ์การตีและยึดของชาวเม็กซิกัน.
รอบสี่เปิดกว้างมากขึ้นหลังจากผู้ตัดสิน Lee Murtagh มีคำพูดที่รุนแรงกับ Castaneda เกี่ยวกับการถือครอง, ดังนั้นจึงมีการแลกเปลี่ยนพิษเล็กน้อยตามมา, อย่างไรก็ตามทุกครั้งที่ Decastro กำหนดเป้าหมายไปที่ร่างกาย Castaneda จะยังคงจับได้ในตอนแรก, Decastro จึงเริ่มยิง exocets ไปที่หัว.
เห็นได้ชัดว่า Decastro รู้สึกผิดหวังกับกลยุทธ์ของ Castaneda มากพอเมื่อบทที่ห้าเริ่มขึ้น, the Bardney man changed tactics slightly and began to go forward far more as well as quicker and land some serious shots in the first minute or so, Castaneda responded in kind but quite ineffectively due to his determination to protect his body from further punishment by keeping his distance.
About half way through the round Decastro backed the Mexican toward the rope and feigned a jab, causing Castaneda to raise his hands just enough to create an opening and let rip with a massive hook to the body that sent the Mexican to the canvas doubled up in pain.
Castaneda initially tried to rise, but immediately collapsed and writhed in pain, Referee Lee Murtagh immediately waived the fight off and summoned the doctor to the ring as Decastro and his team began their celebrations. Official time of stoppage one minute and thirty eight seconds of the fifth round.
Prior to Decastro-Castaneda see Sophie Varley in action against Jaime Bates for the Professional Boxing Council (PBC) International Bronze Championship.
Have to say this was a cracking fight from start to finish, the two girls fought hard for the entire two minutes of every single round. Varley landing some seriously big shots, including one in the sixth that shook Bates to the core, her legs were gone but somehow she managed to not just stay on her feet but was savvy enough to give herself a few seconds to recover her composure by hanging out a jab to keep Varley at bay.
Each round was all action and seriously close, so much so that I couldn’t split them, score wise, on a few of the rounds and each to my mind had secured a couple of rounds and have to admit I thought that the result would be a draw, I was wrong (I’m clearly not Judge material) as the three experienced judges scorecards read; Adrian Thorne 57-59, James Ancliff 57-58 and Graeme Beauly 56-59 all in favour of Jaime Bates.
Prior to Varley-Bates was another cracking fight between Sheffield’s debuting Zac Lane and Nicaraguan Frederick Castro.
The clash in styles was what really made this fight, Castro has a distinct forward coming all out attack style, whilst Layne’s emulates the style of Prince Naseem, and boy oh boy the youngster made this style his own, dipping and swaying out of danger before throwing stinging counters each time the Nicaraguan attacked. Saying that I should stress Layne isn’t one dimensional at all, when needed he was more than happy to go toe-to-toe, letting rip with extremely fast and powerful lefts and rights.
It was great fight to watch, close and all action throughout. After four fantastic rounds Referee Lee Murtagh scored the contest 39-37 in favour of the Debuting Zac Layne, much to the annoyance of Castro and his corner who surrounded the referee disputing the score, which I fully understand as he was the most aggressive but have to say Layne neutralised the Mexican’s attacks with ease and his countering was sensational and to my view had done more than enough to secure the victory.
Prior to Layne versus Castro was another all action thriller, ช่วงเวลาระหว่างสองนักชกที่ไม่แพ้ใครชูการ์อาทาฮาซานจากสาธารณรัฐไซปรัสตุรกีปะทะแจ็คโจนส์ของลีดส์.
Atahasan ครองบทแรกโดยใช้ประโยชน์จากการเข้าถึงของเขาเพื่อผลที่ดีอย่างยิ่ง. อย่างไรก็ตามเขาไม่มีทางเป็นของตัวเองโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อการต่อสู้ดำเนินไปสู่วินาทีที่โจนส์อดทนต่อสู้กับช่องเปิดแฟชั่นก่อนที่จะฉีกภาพใหญ่ไปที่ลำตัวและศีรษะของ Atahasan.
Atahasan ก้าวขึ้นเกียร์และไปจริงๆในสาม, และเช่นเดียวกับในการดำเนินการครั้งแรก. มากเหมือนกันในสี่, จนกระทั่งประมาณกลางคันเมื่อโจนส์ใช้ประโยชน์จากข้อผิดพลาดในการป้องกันโดย Atahasan และยิงลูกพีชที่ส่งชาวไซปรัสตุรกีไปที่ผืนผ้าใบ. Atahasan barely touched down and was on his feet in an instant and on the restart went in hard and fast though to the end of the round.
After four sensational rounds Referee Lee Murtagh’s scorecard read 37-38 in favour of Jack Jones.
The fourth contest of the night pitted Orkney based Liverpudlian Paul Peers against Tanzania’s Amos Mwamakula in a four rounder.
Again what a fantastic all action war, Peers went in hard and fast and kept piling on the pressure with massive shots to body and head for the entire first round, Mwamakula is as clearly as tough as they come to withstand the intense powerful attacks from Peers.
The second was slightly less intense, as Peers elected to switch tactics slightly, slowing the pace and picking his shots. Much the same in the third, but in the fourth Peers stepped up the pace a little and as in the first targeted the seriously tough Tanzanian’s body.
After four excellent rounds of boxing Referee Lee Murtagh’s scorecard read 40-36 in favour of Paul Peers.
Prior to Peers vs Mwamakula was a heavyweight contest between Barrow-in-Furness’ Lee Kellett and Lithuania’s Tomas Vaicickas.
Again this was a full on war, with both men going full out for much of the contest. Kellet’s performance was the best I’ve seen from him in quite a while, he looked confident and really was putting so much power behind his shots.
Vaicickas is as tough as they come and happily absorbed the big shots coming his way from the Barrow man before countering style. ในขณะที่ Kellet ครองรถเก๋งคันแรกของรอบ, Vaicickas เข้ามาเป็นของตัวเองในช่วงที่สามหลังจากที่เขาก้าวขึ้น.
อันดับที่สี่คือเคลเล็ตทั้งหมด, มากจนเมื่อการต่อสู้เข้าสู่นาทีสุดท้ายชาวลิทัวเนียดูเหมือนจะยอมแพ้และยืนหันหลังให้กับเชือกเนื่องจากจังหวะที่เคลเล็ตตั้งไว้และเพียงแค่ดูดซับหมัดตามต้องการ.
หลังจากสี่รอบที่ยอดเยี่ยมมันคือการจดแต้มของกรรมการผู้ตัดสิน Lee Murtagh, ซึ่งอ่านแล้วไม่น่าแปลกใจ 39-36 ในความโปรดปรานของ Lee Kellett.
การชกครั้งที่สองของคืนนี้พบกับเมตินตูรุนแห่งสาธารณรัฐไซปรัสของตุรกีกับ Jose F Leon จากเปอร์โตริโก.
Turunc เริ่มต้นอย่างหนักและรวดเร็ว, ทิ้งระเบิดขนาดใหญ่ในทุกโอกาสและเป็นการทุบตี Leon อย่างแท้จริง, who could barely find an opening to counter with so many big shots constantly coming his way.
The Puerto Rican’s corner were so concerned that around the minute mark of the first round his corner threw in the towel in an effort to save their man further punishment, however Referee Lee Murtagh just kicked the towel out and let the fight continue, which it did but not for long as Turunc landed another huge shot to send Leon down and out on the one minute and twenty seven second mark of the first round.
Please don’t get me wrong, yes it was all one way traffic, as seems to be the norm with Turunc, I’ve seen him fight before and know just how relentless he is, ลีออนพยายามอย่างเต็มที่เพื่อที่จะอยู่ในการต่อสู้ แต่ก็เหนือกว่าชาวไซปรัสตุรกีที่แข็งแกร่งและทรงพลังอย่างจริงจัง.
การต่อสู้เปิดฉากของคืนนี้ทำให้เกิดเสียงตลอดทั้งเย็น, อย่างที่ฉันหวังว่าฉันจะได้ชี้แจงอย่างชัดเจนก่อนหน้านี้ว่าทุกเหตุการณ์จะเป็นอุปสรรคสำคัญและแน่นอนว่า Turunc vs Leon, การต่อสู้ทั้งหมดเป็นการต่อสู้ Battle Royale ในระดับสูงสุดอย่างใกล้ชิด, เชื่อฉันเถอะว่าการแข่งขันเปิดตัว, ระหว่างการเปิดตัว Lewis Mulberry และ Gerona, Pablo Narvaez นิการากัวในสเปน, เป็นอีกระดับอีกครั้ง, มันน่าตื่นเต้น.
มัลเบอร์รี่ไปได้อย่างถูกต้องจากระฆังเปิดและบรรจุกล่องด้วยความรู้สึก, Narvaez เป็นพรสวรรค์จึงไม่แปลกใจเลยที่เขาพร้อมสำหรับการต่อสู้และให้สิ่งที่ดีเท่าที่เขาได้รับเป็นการตอบแทน, however things went slightly awry for the Nicaraguan in the first when he got caught by a peach of a shot and sent to the canvas – will say I’ve seen Narvaez in action a few times and this is the first time I’ve seen him down, so kudos to young Mulberry.
Round two see Narvaez being a little more defensively minded, albeit still happy to go toe-to-toe with the big punching youngster. Round three though see a reverse in fortunes as Narvaez really started to take a foothold of the proceedings, which enabled Mulberry to showcase his defensive talents and sensational countering. The fourth was an out and out war with both men going for it for the full three minutes. After four scintillating rounds of boxing Referee Lee Murtagh scored the contest 39-37 in favour of the debuting Lewis Mulberry.
I have to make Mulberry versus Narvaez the fight of the Night, it was magnificent, and also have to say Mulberry really impressed, he’s the real deal, he has all the tools in his chest to go all the way to the top in our beloved sport, I for one can’t wait to see him in action again that’s for sure.