| برترین ورزشکاران زن بوکس هیچ ندارند “خانه”, هیچ شبکه ای برای نشان دادن استعداد خود |
آزادی فوری نیویورک — در حالی که زنان همچنان به پیشرفت در راه برابری در صنایع ادامه می دهند, بوکس و شرکای رسانه ای آن با حق رای دادن از یک فرصت عادلانه برای به نمایش گذاشتن مهارت های خود و کسب درآمد ، در گذشته باقی مانده اند. در همان سالی که آمریکا اولین معاون زن خود را انتخاب کرد, یک زن رنگی, زنان نخبه ورزشی که در رنکینگ جهانی قرار می گیرند هیچ پلت فرم تلویزیونی منظمی یا سری بوکس ندارند. در هیچ کجا این زمین بازی ناعادلانه به اندازه ایالات متحده و آمریکای شمالی آشکار نیست. اکثریت قریب به اتفاق زنان برتر بوکس درگیری نکرده اند 2020, یا از ژانویه جنگ نکرده اند. شیوع همه گیر حتی در بوکس زنان بیش از مردان است. این تصویر قبل از Covid-19 زیبا نبود, بدون عمل, هیچ دلیلی وجود ندارد که باور کنیم بهبود می یابد. این بر همه زنان بوکس آمریکا تأثیر می گذارد, از ستارگان Claressa Shields و Amanda Serrano, به قهرمانان جهان, به جنگنده های شش و چهار دور. غیر از یک مشت ورزشکار, بیشتر بوکسورهای زن برای تأمین هزینه های زندگی خود باید یک کار تمام وقت یا نیمه وقت را نگه دارند. آماندا سرانو, هدر هاردی, آوا نایت و دیگران در MMA فرصت هایی را برای تکمیل درآمد خود و جلوگیری از بی تحرکی دنبال کرده اند. کلارسا شیلدس, تحسین شده ترین زن در تاریخ آماتور آمریکا, دو مدال طلای المپیک, و جذابیت اثبات شده, در حال حاضر بدون سیستم عامل است و فقط یک قرارداد چند ساله با لیگ حرفه ای مبارزان را اعلام کرده است. قهرمان متحد از سنگ چخماق, میشیگان, به Athletic گفت که, “این (بوکس) یک ورزش جنسیتی. با فرصت هایی که به ما داده می شود جنسیت است. این با زمان تلویزیون جنسی است. این با چه مبلغی حقوق می گیریم جنسی است. هر سه. خوب است که یک ستاره زن بوکس تلاش خود را در MMA امتحان کند. آنها نباید مجبور به انجام چنین کاری شوند.” “این زنان به طور مداوم دعواهای عالی و تعداد زیادی تماشا را ارائه می دهند,” گفت: لو DiBella, که بیش از سایر نهادهای تبلیغاتی ایالات متحده زنان را تبلیغ می کند. “آنها مردم را روی صندلی ها قرار می دهند, و تماشای رویدادهای آنها اغلب با مردان رقابت می کند. اینها مبارزان سطح باشگاه نیستند. آنها قهرمانان نخبه جهان هستند و, بدون تلویزیون, بدون یک سیستم عامل منظم, آنها نمی توانند از نظر اقتصادی امن باشند یا هر نوع طرفدار ایجاد کنند. نکته قابل توجه این است که بوکس زنان در حال افزایش استعداد خود و افزایش قد است, با توجه به تلویزیون ها و اسلات های پخش کمیاب که مخصوص مبارزان زن است. این گواه مقاومت و فداکاری ورزشکاران زن بوکس است, که سزاوار بهتر هستند” مروجین محلی, که در کار رشد مبارزان و پر کردن صندلی ها هستند, می توانند در کارتهای خود و قرار گرفتن در معرض منطقه قرار بگیرند, اما کیف پول بدون درآمد تلویزیون بسیار محدود است. مبارزان زن’ کیف پول اغلب به درصدی از بلیط هایی که از دست خارج می فروشند محدود می شود. در سطوح بالا, زنان منتقل می شوند. هدر هاردی, یک مبارز DiBella Entertainment, تفاوت در رشد بوکسورهای هر دو جنس را مشاهده کرده است. “در کنفرانس های مطبوعاتی, در انتها روی یک صندلی می نشینم, با بقیه مبارزات undercard,” سعید هاردی. “من می بینم که پسران از نشستن کنار من در انتهای میز حرکت می کنند, به کارت اصلی بروید, سپس اصلی, و سپس رویداد اصلی, اما صندلی من هرگز تکان نخورد. مهم نیست که چقدر فشار آوردم, مهم نیست که چقدر در مبارزات پیروز شدم, من هیچ وقت تکان نخوردم. تبعیض جنسی سیستماتیک به من اجازه حرکت نمی داد.” “اینطور نیست که ما یک سازمان جداگانه مانند WNBA باشیم. فقط فرصت های رمز برای ما فراهم شده است, در همان کارتها می جنگند, اغلب در مبارزات بسیار رقابتی تر از مردان, و هنوز منصفانه رفتار نمی شود,” سعید هاردی. “ما از خود مکان و خانه حرفه ای نداریم.” “این خلاصه می شود مشت زن مشت زن و برنامه های آماتور,” دیبلا ادامه داد. “زنان جوان در بوکس باید زنان دیگر را در صحنه بزرگ ببینند. آنها باید زنانی را ببینند که شبیه آنها در تلویزیون و سیستم عامل های پخش جریانی هستند. آنها باید بدانند که اگر کار بوکس را دنبال کنند, فرصتهای کافی برای نمایش استعدادهای آنها وجود خواهد داشت, برای دستمزد عادلانه. اگر زنان قادر به تیتر یک مسابقه بوکس باشند, یا قادر به فروش درصد قابل توجهی از دروازه زنده است, به آنها نباید ده تا بیست درصد از آنچه به مردان موقعیت مشابه پرداخت می شود پرداخت شود. ما پیام درستی را در اینجا ارسال نمی کنیم, و هیچ دلیل موجهی در قرن 21 وجود ندارد.” مجموعه استعدادهایی که برای زنان در رده های حرفه ای در دسترس است ، کمتر است, اما بهترین مسابقات را مجبور می کند. زنان را مجبور به مبارزه در خارج از وزن های خود می کند. “جسیکا مک کاسیل فقط عناوین جهانی را بدست آورد, و می خواهد در 147 با من بجنگد ،” گفت آماندا سرانو, قهرمان هفت دسته جهان. “او مرا صدا کرد 147! نوعی غم انگیز است. اگر منطقی باشد برای ما خوب است, اما حقیقت این است, آنها قهرمانان را صدا می کنند 126. این چهار کلاس وزن مختلف است که باید بالا بروید. مردها مجبور نیستند این کار را بکنند! زنان دائماً مجبور می شوند که برای بدست آوردن فرصتی خود را مصالحه کنند.” استخر استعدادها افزایش نخواهد یافت مگر اینکه نسل های جوان با الهام از زنان در تلویزیون و جریان پخش شوند – زنانی که می توانند بجنگند, و اغلب بهتر از, مردانی که الان در تلویزیون هستند. وقت آن است که دیگر خوب نپرسید. وقت آن رسیده که زنان بوکسور خواستار انصاف و ثبات باشند, و این به مدیران شبکه بستگی دارد, رسانه ها, و کسانی که دسترسی به سیستم عامل های رسانه ای را کنترل می کنند, برای جلوگیری از زندگی در گذشته. وقت آن رسیده است که زنان در بوکس برای خود و حق کسب درآمد زندگی کنند. و اکنون زمان عمل است. برای پیگیری جنبش و پیوستن به مکالمه در شبکه های اجتماعی از هشتگ #WeKeepFighting استفاده کنیم. |
